Edwin op de fiets: Pieken en dalen op de Balkan (1
Door: Edwin Pluijmaekers
Blijf op de hoogte en volg Edwin
02 Maart 2011 | Griekenland, Thessaloniki
(English summary below)
Hallo allemaal! Eindelijk weer een verhaal van mij. Het heeft even geduurd, maar hier ben ik dan! Vanuit Thessaloniki in Griekenland schrijf ik dit verhaal. Ongelofelijk; we hebben eergisteren onze laatste, volledig Europese stad al fietsend bereikt. Er staan 1634 km op de teller, dat neerkomt op een gemiddelde van 69,8 km per fietsdag. Erg netjes hè? Momenteel hebben we 5 dagen rust, waarna we met de trein naar Istanbul zullen vertrekken. Via de website couchsurfing.com hebben we een gratis slaapplek kunnen regelen bij 2 meiden in een sjiek appartement, midden in het centrum van de stad. Zij zijn bijzonder inspirerend! Marija studeert architectuur en Danae kunst. Deze laatste is het meest energiek en veelzijdigst van de twee. Zo is ze vorig jaar met haar vriend naar China gefietst. Ze voorziet ons dan ook van enorm veel tips voor onze verdere fietstocht. Verder heeft ze 1001 hobby's, heeft ze gisteren voor ons gezongen terwijl ze gistaar speelde en is ze een zeer positief ingesteld persoon! We voelden ons dan ook meteen thuis en zien erg uit naar de komende dagen. Ze zal ons uiteraard de stad laten zien en veel verhalen vertellen. Als welkom had ze zelfs voor ons gekookt. Uiteraard weet zij als geen ander hoe het is om na 100 km fietsen een maaltijd klaar te zien staan. Als tegenprestatie zal ik morgen mijn Indiase keuken eens in Griekenland uitproberen. Geweldig...
Maar goed, eerst even terug naar waar ik jullie achterliet: Kroatië!
Het lijkt alweer maanden geleden... Vanuit Zadar zijn we in 2 dagen via Sibenic naar Split gefietst. Deze stad heeft een erg mooie, oude binnenstad. We hebben even rustig aan gedaan en de fietsen eens schoongemaakt. Gelukkig zijn we een goed team samen. Dus kunnen we efficiënt te werk gaan. Koken, opruimen, plannen, kaartlezen, financiële zaken. De rollen zijn goed verdeeld. We gaan creatief om met al onze mogelijkheden. Zo doe ik regelmatig de afwas met zeep van het hotel. Roel probeert daarentegen op elk balkon waar we zijn te kokerellen. En dat lukt wonderbaarlijk goed, mits hij niet iets is vergeten. Ongelofelijk! 200 keer per dag hoor ik een 'waar heb ik dat nu weer gelaten?' Maar 199 van de 200 keer hoor ik binnen 2 minuten en flink wat gerommel ook wel weer een 'Oja, hier'. Interessant om 24 uur per dag met iemand samen te leven. En uiteraard geldt dit ook voor Roel. ;-)
Na het mooie en relaxte Split waren we dan ook klaar voor een nieuw kampeeravontuur. Na 77 km fietsen kwamen we uit bij een verlaten strandje dat net uit het zicht lag van de grote weg. IDEAAL! Op slechts 200 meter lag een toeristendorpje. We moesten dus wel voorzichtig te werk gaan. Als we werden ontdekt zouden we waarschijnlijk toch een duur hotel moeten nemen. Een visser die langskwam met de boot had ons wellicht kunnen verlinken. Uiteindelijk is dit gelukkig niet gebeurd en zo beleefden we alweer onze 3e kampeerervaring. Lekker kaarten aan het kampvuur, de zon onder zien gaan in de zee en 'back to basics' gaan.
Hierna volgde een dag in Bosnië-Hercegovina. Helaas niet naar Mostar. Dit lag toch te ver weg van onze route en teveel in de koude bergen. De weg voerde ons wederom naar een zomers toeristendorpje te ruste, Neum genaamd. Geen gratis slaapplek of kamperen dus, maar een relatief duur apartementje. Verder ligt dit dorp ver weg van het binnenland. Het ligt als enig Bosnisch plaatsje aan de zee, ingeklemd tussen de kust van Kroatië. Hier en daar wapperde zelfs een Kroatisch vlaggetje, een Bosnische biertje was er niet te vinden. Nog erger: een vlag van het land heb ik niet eens op de kop kunnen tikken. Jammer! Zo is mijn vlaggenverzameling van alle landen die ik bezoek niet compleet. Maarja. Niets aan te doen. Bij de volgende etappe gingen we weer terug Kroatië in en belandden we in het mooie Dubrovnik. Hier ligt een nog mooiere oude binnenstad dan in Split. Onderweg hadden we echter een half uur vertraging. De politie had de weg afgezet, omdat er op dat moment mijnen van de oorlog in de jaren '90 werden geruimd. Gelukkig konden we onze weg weer spoedig vervolgen en kwamen we dus in de middag aan in Dubrovnik.
Hier belandden we bij een gezin dat kamers verhuurde. De zoon des huizes, Eddy, was zeer behulpzaam. Zo bracht hij ons met de auto overal naar toe en regelde hij een bevriende fietsenmaker. Roel had 2 spaken gebroken en dit werd dus vakkundig gerepareerd door een oudere man met een grote baard. Toevallig was er feest in de stad, omdat de voetbalclub Hajduk Split 100 jaar bestond! Om 19u reed een stoet van 100en auto's al toeterend en met fakkels door het centrum. Ook zijn er veel grote muurschilderingen aangebracht langs de vele wegen die naar Split leiden. Zelfs op 200 km afstand! Tevens was er een soort van carnaval. Een optocht met muziek en diverse activiteiten rondom dit volksfeest. Verder bezochten we uiteraard de oude binnenstad en vierden onze laatste avond in Kroatië. Toevallig was het zaterdagavond en nodigde ons buurmeisje Katarina ons uit voor haar verjaardagsfeest. Nou zeg, dat werd me wat! De gasten kwamen één voor één binnendruppelen. Gezien mijn namenintersse kan ik jullie meedelen dat de volgende gasten aanwezig waren: Josip, Ante, Patricia, Martha, Allin, Nicolas, Mario (macho), Nina1 (bloedmooi) en Nina2 en Vedran (oftewel Ghislain; zat continu muziek te draaien achter de PC). De meesten kenden elkaar van de studie Journalistiek. We konden dan ook interessante discussies voeren! Verder stonden er kaas en vlees op tafel en allerlei soorten drank en gingen we hierna nog lekker stappen in de stad. Speciaal voor Bert heb ik wat foto's geschoten. (zie onder) Uiteraard werd ons ook de lokale drank Raki aangeboden. De klap hiervan komt later aan dan je verwacht. En zo werd Roel 's ochtends wakker met een wondje aan zijn hoofd en een leeg geheugen. Oei oei oei.... Het gevolg was dat we toch maar besloten nog een dag te blijven om bij te komen van deze gedenkwaardige avond. De kamer was niet al te duur en ons gastgezin was erg met ons begaan. Niet erg dus om flexibel te zijn en er nog een dagje aan te plakken.
Het verhaal gaat verder op de grens van Kroatië met Montenegro. Opvallend, aardige grenswachten lieten ons door. Echter op dat moment had Roel al een vaag vermoeden dat er iets mis was met zijn fiets. En jawel hoor: weer een spaak gebroken. Wellicht had de bebaarde fietsenmaker toch een biertje teveel gehad op vrijdagavond... Met hulp van een toevallige passant en een reservespaak uit onze slinkende voorraad fixten we de fiets en konden we door naar het eerste stadje Herceg-Novi. Ongelofelijk wat hier aan de hand was! Allemaal vrolijke mensen. Vrouwelijk schoon dat ons knipogend begroette en een lekker zonnetje op ons gezicht. Een zeer warm welkom dus! Wellicht kwam deze tegenstelling ook, doordat veel (vooral mannelijk, louche uitziende) Kroaten nauwelijks naar ons omkeken en geen interesse in ons toonden. Tijd dus om dit door ons genoemde 'aangaapgehalte' omhoog te krikken! Vermoedelijk zal dit richting de 90 tot 100% gaan, zodra we door de Aziatische landen fietsen. In Kroatië kwam het dus in ieder geval niet boven de 25% uit... Verder bleken de wegen toch wel wat slechter te zijn dan we gewend waren en lag er betrekkelijk veel rotzooi langs de weg. Mooi om op zo'n kleine afstand, zoveel verschillen te zien!
In de plaats Kotor zouden we de nacht doorbrengen. Schitterend aan een meer gelegen, tussen hoge bergen. Wat we niet wisten, was dat er ook nog een supermooie binnenstad met stadsmuur lag. Dat krijg je als je zonder Lonely Planet reist, maar is wel zo leuk en verrassend om mee te maken. We besloten van deze gelegenheid gebruik te maken om eens heerlijk uit te gaan eten. Op deze toeristenplek uiteraard wel een dure aangelegenheid. Helaas dus weer geen budgetdag. Wat zijn we daar toch slecht in haha... Maar we genieten er des te meer van....Ook wisten we niet, dat die hoge berg waar we op uitkeken, de volgende dag door ons beklommen zou worden.
Badend in het zweet werden we wakker. We hadden de verwarming de hele nacht aan laten staan. Sjah, hebben we voor betaald hè. :-P Na een stevig ontbijt van warme erwten, brood en tonijn waren we klaar voor een zware tocht. Na een korte warming-up van 2,5 km en het rekken begon de klim van 22 km. Pfff. Pittig hoor! Haarspeldbochten, een chaotisch zigeunerkamp weggestopt in de bergen en gelukkig aangelijnde agressieve honden. Vrij zwaar maar toch te doen. Na de pastalunch op de top van 1006 meter (http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk) kwamen we uit in een besneeuwd (!) dorpje. In de zomer komen hier de Montenegrijnen verkoeling zoeken. Een sprookjesachtig dal op grote hoogte met schapen, mooie uitzichten en vakantiehuisjes.
Gelukkig, wat je omhoog gaat, ga je ook weer omlaag!
Dalen in de sneeuw: http://www.youtube.com/watch?v=Burw2iPwY2o
Zie hier ook een filmpje van Roel:
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
De laatste 40 km waren dan ook in vogelvlucht vanaf Cetinje naar de hoofdstad van het land van de zwarte bergen (Monte Negro): Podgorica. Roel bereikte hier zelfs onze nieuwe topsnelheid van 60,7 km per uur!
Geweldig! Wat minder mooi was, is het feit dat ik een "belangrijke statistische mededeling" over het hoofd had gezien. Vanaf de start van onze fietstocht op het vliegveld nabij Venetië, riep ik bij het passeren van elke 100km-grens luid uit: "Hier volgt een belangrijke statistische mededeling. Over honderd meter passeren we de 100 km grens." Ik verheugde me er bij de 900 km mededeling nog zo op, om een leuk filmpje te maken bij de 1000, maar helaas. Pas bij het 'magische getal van de dag' van 1006 gefietste kilometers kreeg ik in de gaten wat er gebeurd was. Ik maande Roel tot stoppen en op deze plek schudden we elkaar de hand en maakten we een foto. Op naar de volgende 1000!!!!
Aangekomen in de hoofdstad ontmoetten we onze eerste couchsurfing gastvrouwe: Marija. We mochten 3 nachten gratis op haar slaapbank pitten en daarnaast liet ze ons ook nog de stad zien samen met een vriend: Milosj. Een lange en daardoor slungelachtige maar aardige militaire tandarts, die in zijn vrije uurtjes graag wat ' bijverdient' door mensen medicijnen te regelen. Marija zelf had een jaar vrijaf geregeld van haar werk als natuurbeschermer bij een Nationaal Park. Ze gaat binnenkort een reis maken naar Mexico en mogelijk emigreren. Via hen kregen we een interessant inzicht in de Montenegrijnse cultuur. Een redelijk arm land van 600.000 inwoners met veel verschillen in mentaliteit bij de diverse bevolkingsgroepen die er wonen. Dit komt vooral door de vele verschillen in historie en geografie; kuststreek en bergen. En door de mix van volkeren, zoals de vele Serven die er wonen. Een deel van hen voelt zich weer meer verwant met Servië en absoluut niet Montenegrijn. Deze verdeeldheid komt ook naar voren uit de uitslag van het referendum voor onafhankelijkheid in 2006. Een krappe meerderheid van 55% stemde voor. Maar goed, wij hebben in ieder geval 4 goedkope en interessante dagen beleefd met 2 zeer gastvrije 30-jarige mensen. Zo leerden ze me Burek eten (gaan we ook nog veel in Turkije krijgen), hadden we een rustig DVD-avondje en speelden we een potje pool met zijn 3'en + een vriendin Aischa. Een afgestudeerd Social Worker, die werkt met door de oorlog getraumatiseerde kinderen in de hele Balkan!
Tot zover de belevenissen in Montenegro. In het volgende verhaal, dat ik over een paar dagen in Istanbul of toch nog hier in het bewolkte Thessaloniki hoop te plaatsen, zal ik vertellen over het doldwaze en achtergestelde Albanië. Ook komen de angstaanjagende achtervolgingen door honden ruimschoots aan de orde, worden de Macedonische ervaringen met jullie gedeeld en zal ik ingaan op de gestoordste gratis slaapplek tot nu toe. Wat ik nu in ieder geval nog kan vermelden is dat het qua zadel- en rugpijn reuze meevalt. Tot nu toe dan! En zoals jullie wellicht zullen zien op de foto's, ben ik tegen de verwachting in nog geen grammetje afgevallen. Integendeel. Het vele fietsen doet ons goed eten in de middag om energie van te krijgen. En na dit fietsen sterven we in de avond vaak ook figuurlijk gezien van de honger. Er wordt dan ook flink gebunkerd. Haha. Met als uiteindelijke resultaat dat we in plaats van afvallen zelfs ietwat zijn bijgekomen..... maarja, onder het motto "morgen moeten we weer flink fietsen" wordt er dus voldoende voedsel door ons verorberd. Ben maar niet bang dat we te weinig eten. ;-)
Nou, ik ben benieuwd of jullie nog nieuwtjes voor me hebben... Zoja, laat het me weten door een reactie te plaatsen onderin. Of ook als je je gevoel wil uiten na het lezen van dit verslag en het zien van de foto's en filmpjes...
Hoe dan ook, heel veel groetjes vanuit Thessaloniki en tot over een paar dagen, met het vervolg op dit verslag!
Edwin
English summary:
Hello everybody! We have reached Greece already! Our last town in Europe, cause Friday we will take the train to Istanbul. So far we cycled 1634 km. Unbelievable! In this story I will tell you everything about our trip till Albania, which we reached at the 18th of February. Within some days I' ll hope to post another story with all our adventures in the crazy and poor country of Albania, the pursuits of dogs in Macedonia and the most craziest free sleeping place so far in Greece! First of all, our last week in Croatia!
We visited the cities of Sibenic, Split and Dubrovnik with beautiful old towns in the center. While cycling to Dubrovnik Roel broke some spokes which had to be repared. An old man with a huge beard fixed the bike and so we could carry on!
During our stay at all the hotels and apartments we try to be as creative as possible. Roel tries to cook on every balcony, while I wash all the dishes in the shower with the soap of the hotel of course. Sometimes we forget to shut down the heating. So in the middle of the night I woke up, sweeting and all. Though it was warm... We paid for it. ;-)
Beside all the expensive hotels, we also had some sleeping places for free. Near the tourist place of Podgora we camped in the wild for the 3rd time and slept in our tent, just 200 meters away of all the hotels. We were lucky that nobody saw us, except a fisherman. He saw us at the beach, but didn't tell anyone. Furthermore we were lucky to have our first couchsurfing experience. In Podgorica, the capital city of Montenegro we stayed at Marija's. Together with her friend Milosj, she showed us the city and provided us all things we need. It was great that people host you and also very interesting! We got an insight in Montenegrin hospitality and daily life. While cycling to Bosnia Hercegovina we cycled into a traffic jam. Unfortunately we had to wait for half an hour. The police and militairy were cleaning the minefields around the road. During the Yugoslavian war in the 90's many mines were put into the earth. After we visited the touristic village of Neum we crossed the border again to Croatia
Back in Croatia we were celebrating our last night. Our female neighbour Katarina invited us for her birthday party. Together with all her friends we drank and ate all night and went out for the local clubs. We had a great night and because all of this we even decided to stay one more day, to recover of this incredible night. ;-) Especially Roel needed some recovery and relaxing day.
At the 14th of February we reached the Montenegrin border. We cycled over 80 km to reach the beautifull town of Kotor. It is situated at a lake, surrounded by hills. We went for dinner and all of a sudden we discovered the old innercity. It was great to see this, and unexpected, cause we are travelling without The Lonely Planet. After this dinner we knew next day would be a hard one! Our most severe trip over a mountain of 1006 meters in the coldness. We started the morning with a huge breakfast for all the energy we needed. And this worked out: before lunchtime we reached the top and we climbed for over 20 km! Watch our view during lunch:
http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk
Of course, after going up, you are also going down:
http://www.youtube.com/watch?v=Burw2iPwY2o
And a movie of Roel:
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
The last 40 km from Cetinje to Podgorica were straight down. Rolling and rolling and Roel even got a new top speed! 60,7 km/h!!! Waaaaw!
And than we reached our first couchsurfinghost so far, like I told before!
Great, isn't it! So, this was my update for now. If you also have some updates of your life you could send me a response below this story. I hope you enjoyed the pictures and movies. See you soon with my next story!
Kind regards,
Edwin
Hallo allemaal! Eindelijk weer een verhaal van mij. Het heeft even geduurd, maar hier ben ik dan! Vanuit Thessaloniki in Griekenland schrijf ik dit verhaal. Ongelofelijk; we hebben eergisteren onze laatste, volledig Europese stad al fietsend bereikt. Er staan 1634 km op de teller, dat neerkomt op een gemiddelde van 69,8 km per fietsdag. Erg netjes hè? Momenteel hebben we 5 dagen rust, waarna we met de trein naar Istanbul zullen vertrekken. Via de website couchsurfing.com hebben we een gratis slaapplek kunnen regelen bij 2 meiden in een sjiek appartement, midden in het centrum van de stad. Zij zijn bijzonder inspirerend! Marija studeert architectuur en Danae kunst. Deze laatste is het meest energiek en veelzijdigst van de twee. Zo is ze vorig jaar met haar vriend naar China gefietst. Ze voorziet ons dan ook van enorm veel tips voor onze verdere fietstocht. Verder heeft ze 1001 hobby's, heeft ze gisteren voor ons gezongen terwijl ze gistaar speelde en is ze een zeer positief ingesteld persoon! We voelden ons dan ook meteen thuis en zien erg uit naar de komende dagen. Ze zal ons uiteraard de stad laten zien en veel verhalen vertellen. Als welkom had ze zelfs voor ons gekookt. Uiteraard weet zij als geen ander hoe het is om na 100 km fietsen een maaltijd klaar te zien staan. Als tegenprestatie zal ik morgen mijn Indiase keuken eens in Griekenland uitproberen. Geweldig...
Maar goed, eerst even terug naar waar ik jullie achterliet: Kroatië!
Het lijkt alweer maanden geleden... Vanuit Zadar zijn we in 2 dagen via Sibenic naar Split gefietst. Deze stad heeft een erg mooie, oude binnenstad. We hebben even rustig aan gedaan en de fietsen eens schoongemaakt. Gelukkig zijn we een goed team samen. Dus kunnen we efficiënt te werk gaan. Koken, opruimen, plannen, kaartlezen, financiële zaken. De rollen zijn goed verdeeld. We gaan creatief om met al onze mogelijkheden. Zo doe ik regelmatig de afwas met zeep van het hotel. Roel probeert daarentegen op elk balkon waar we zijn te kokerellen. En dat lukt wonderbaarlijk goed, mits hij niet iets is vergeten. Ongelofelijk! 200 keer per dag hoor ik een 'waar heb ik dat nu weer gelaten?' Maar 199 van de 200 keer hoor ik binnen 2 minuten en flink wat gerommel ook wel weer een 'Oja, hier'. Interessant om 24 uur per dag met iemand samen te leven. En uiteraard geldt dit ook voor Roel. ;-)
Na het mooie en relaxte Split waren we dan ook klaar voor een nieuw kampeeravontuur. Na 77 km fietsen kwamen we uit bij een verlaten strandje dat net uit het zicht lag van de grote weg. IDEAAL! Op slechts 200 meter lag een toeristendorpje. We moesten dus wel voorzichtig te werk gaan. Als we werden ontdekt zouden we waarschijnlijk toch een duur hotel moeten nemen. Een visser die langskwam met de boot had ons wellicht kunnen verlinken. Uiteindelijk is dit gelukkig niet gebeurd en zo beleefden we alweer onze 3e kampeerervaring. Lekker kaarten aan het kampvuur, de zon onder zien gaan in de zee en 'back to basics' gaan.
Hierna volgde een dag in Bosnië-Hercegovina. Helaas niet naar Mostar. Dit lag toch te ver weg van onze route en teveel in de koude bergen. De weg voerde ons wederom naar een zomers toeristendorpje te ruste, Neum genaamd. Geen gratis slaapplek of kamperen dus, maar een relatief duur apartementje. Verder ligt dit dorp ver weg van het binnenland. Het ligt als enig Bosnisch plaatsje aan de zee, ingeklemd tussen de kust van Kroatië. Hier en daar wapperde zelfs een Kroatisch vlaggetje, een Bosnische biertje was er niet te vinden. Nog erger: een vlag van het land heb ik niet eens op de kop kunnen tikken. Jammer! Zo is mijn vlaggenverzameling van alle landen die ik bezoek niet compleet. Maarja. Niets aan te doen. Bij de volgende etappe gingen we weer terug Kroatië in en belandden we in het mooie Dubrovnik. Hier ligt een nog mooiere oude binnenstad dan in Split. Onderweg hadden we echter een half uur vertraging. De politie had de weg afgezet, omdat er op dat moment mijnen van de oorlog in de jaren '90 werden geruimd. Gelukkig konden we onze weg weer spoedig vervolgen en kwamen we dus in de middag aan in Dubrovnik.
Hier belandden we bij een gezin dat kamers verhuurde. De zoon des huizes, Eddy, was zeer behulpzaam. Zo bracht hij ons met de auto overal naar toe en regelde hij een bevriende fietsenmaker. Roel had 2 spaken gebroken en dit werd dus vakkundig gerepareerd door een oudere man met een grote baard. Toevallig was er feest in de stad, omdat de voetbalclub Hajduk Split 100 jaar bestond! Om 19u reed een stoet van 100en auto's al toeterend en met fakkels door het centrum. Ook zijn er veel grote muurschilderingen aangebracht langs de vele wegen die naar Split leiden. Zelfs op 200 km afstand! Tevens was er een soort van carnaval. Een optocht met muziek en diverse activiteiten rondom dit volksfeest. Verder bezochten we uiteraard de oude binnenstad en vierden onze laatste avond in Kroatië. Toevallig was het zaterdagavond en nodigde ons buurmeisje Katarina ons uit voor haar verjaardagsfeest. Nou zeg, dat werd me wat! De gasten kwamen één voor één binnendruppelen. Gezien mijn namenintersse kan ik jullie meedelen dat de volgende gasten aanwezig waren: Josip, Ante, Patricia, Martha, Allin, Nicolas, Mario (macho), Nina1 (bloedmooi) en Nina2 en Vedran (oftewel Ghislain; zat continu muziek te draaien achter de PC). De meesten kenden elkaar van de studie Journalistiek. We konden dan ook interessante discussies voeren! Verder stonden er kaas en vlees op tafel en allerlei soorten drank en gingen we hierna nog lekker stappen in de stad. Speciaal voor Bert heb ik wat foto's geschoten. (zie onder) Uiteraard werd ons ook de lokale drank Raki aangeboden. De klap hiervan komt later aan dan je verwacht. En zo werd Roel 's ochtends wakker met een wondje aan zijn hoofd en een leeg geheugen. Oei oei oei.... Het gevolg was dat we toch maar besloten nog een dag te blijven om bij te komen van deze gedenkwaardige avond. De kamer was niet al te duur en ons gastgezin was erg met ons begaan. Niet erg dus om flexibel te zijn en er nog een dagje aan te plakken.
Het verhaal gaat verder op de grens van Kroatië met Montenegro. Opvallend, aardige grenswachten lieten ons door. Echter op dat moment had Roel al een vaag vermoeden dat er iets mis was met zijn fiets. En jawel hoor: weer een spaak gebroken. Wellicht had de bebaarde fietsenmaker toch een biertje teveel gehad op vrijdagavond... Met hulp van een toevallige passant en een reservespaak uit onze slinkende voorraad fixten we de fiets en konden we door naar het eerste stadje Herceg-Novi. Ongelofelijk wat hier aan de hand was! Allemaal vrolijke mensen. Vrouwelijk schoon dat ons knipogend begroette en een lekker zonnetje op ons gezicht. Een zeer warm welkom dus! Wellicht kwam deze tegenstelling ook, doordat veel (vooral mannelijk, louche uitziende) Kroaten nauwelijks naar ons omkeken en geen interesse in ons toonden. Tijd dus om dit door ons genoemde 'aangaapgehalte' omhoog te krikken! Vermoedelijk zal dit richting de 90 tot 100% gaan, zodra we door de Aziatische landen fietsen. In Kroatië kwam het dus in ieder geval niet boven de 25% uit... Verder bleken de wegen toch wel wat slechter te zijn dan we gewend waren en lag er betrekkelijk veel rotzooi langs de weg. Mooi om op zo'n kleine afstand, zoveel verschillen te zien!
In de plaats Kotor zouden we de nacht doorbrengen. Schitterend aan een meer gelegen, tussen hoge bergen. Wat we niet wisten, was dat er ook nog een supermooie binnenstad met stadsmuur lag. Dat krijg je als je zonder Lonely Planet reist, maar is wel zo leuk en verrassend om mee te maken. We besloten van deze gelegenheid gebruik te maken om eens heerlijk uit te gaan eten. Op deze toeristenplek uiteraard wel een dure aangelegenheid. Helaas dus weer geen budgetdag. Wat zijn we daar toch slecht in haha... Maar we genieten er des te meer van....Ook wisten we niet, dat die hoge berg waar we op uitkeken, de volgende dag door ons beklommen zou worden.
Badend in het zweet werden we wakker. We hadden de verwarming de hele nacht aan laten staan. Sjah, hebben we voor betaald hè. :-P Na een stevig ontbijt van warme erwten, brood en tonijn waren we klaar voor een zware tocht. Na een korte warming-up van 2,5 km en het rekken begon de klim van 22 km. Pfff. Pittig hoor! Haarspeldbochten, een chaotisch zigeunerkamp weggestopt in de bergen en gelukkig aangelijnde agressieve honden. Vrij zwaar maar toch te doen. Na de pastalunch op de top van 1006 meter (http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk) kwamen we uit in een besneeuwd (!) dorpje. In de zomer komen hier de Montenegrijnen verkoeling zoeken. Een sprookjesachtig dal op grote hoogte met schapen, mooie uitzichten en vakantiehuisjes.
Gelukkig, wat je omhoog gaat, ga je ook weer omlaag!
Dalen in de sneeuw: http://www.youtube.com/watch?v=Burw2iPwY2o
Zie hier ook een filmpje van Roel:
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
De laatste 40 km waren dan ook in vogelvlucht vanaf Cetinje naar de hoofdstad van het land van de zwarte bergen (Monte Negro): Podgorica. Roel bereikte hier zelfs onze nieuwe topsnelheid van 60,7 km per uur!
Geweldig! Wat minder mooi was, is het feit dat ik een "belangrijke statistische mededeling" over het hoofd had gezien. Vanaf de start van onze fietstocht op het vliegveld nabij Venetië, riep ik bij het passeren van elke 100km-grens luid uit: "Hier volgt een belangrijke statistische mededeling. Over honderd meter passeren we de 100 km grens." Ik verheugde me er bij de 900 km mededeling nog zo op, om een leuk filmpje te maken bij de 1000, maar helaas. Pas bij het 'magische getal van de dag' van 1006 gefietste kilometers kreeg ik in de gaten wat er gebeurd was. Ik maande Roel tot stoppen en op deze plek schudden we elkaar de hand en maakten we een foto. Op naar de volgende 1000!!!!
Aangekomen in de hoofdstad ontmoetten we onze eerste couchsurfing gastvrouwe: Marija. We mochten 3 nachten gratis op haar slaapbank pitten en daarnaast liet ze ons ook nog de stad zien samen met een vriend: Milosj. Een lange en daardoor slungelachtige maar aardige militaire tandarts, die in zijn vrije uurtjes graag wat ' bijverdient' door mensen medicijnen te regelen. Marija zelf had een jaar vrijaf geregeld van haar werk als natuurbeschermer bij een Nationaal Park. Ze gaat binnenkort een reis maken naar Mexico en mogelijk emigreren. Via hen kregen we een interessant inzicht in de Montenegrijnse cultuur. Een redelijk arm land van 600.000 inwoners met veel verschillen in mentaliteit bij de diverse bevolkingsgroepen die er wonen. Dit komt vooral door de vele verschillen in historie en geografie; kuststreek en bergen. En door de mix van volkeren, zoals de vele Serven die er wonen. Een deel van hen voelt zich weer meer verwant met Servië en absoluut niet Montenegrijn. Deze verdeeldheid komt ook naar voren uit de uitslag van het referendum voor onafhankelijkheid in 2006. Een krappe meerderheid van 55% stemde voor. Maar goed, wij hebben in ieder geval 4 goedkope en interessante dagen beleefd met 2 zeer gastvrije 30-jarige mensen. Zo leerden ze me Burek eten (gaan we ook nog veel in Turkije krijgen), hadden we een rustig DVD-avondje en speelden we een potje pool met zijn 3'en + een vriendin Aischa. Een afgestudeerd Social Worker, die werkt met door de oorlog getraumatiseerde kinderen in de hele Balkan!
Tot zover de belevenissen in Montenegro. In het volgende verhaal, dat ik over een paar dagen in Istanbul of toch nog hier in het bewolkte Thessaloniki hoop te plaatsen, zal ik vertellen over het doldwaze en achtergestelde Albanië. Ook komen de angstaanjagende achtervolgingen door honden ruimschoots aan de orde, worden de Macedonische ervaringen met jullie gedeeld en zal ik ingaan op de gestoordste gratis slaapplek tot nu toe. Wat ik nu in ieder geval nog kan vermelden is dat het qua zadel- en rugpijn reuze meevalt. Tot nu toe dan! En zoals jullie wellicht zullen zien op de foto's, ben ik tegen de verwachting in nog geen grammetje afgevallen. Integendeel. Het vele fietsen doet ons goed eten in de middag om energie van te krijgen. En na dit fietsen sterven we in de avond vaak ook figuurlijk gezien van de honger. Er wordt dan ook flink gebunkerd. Haha. Met als uiteindelijke resultaat dat we in plaats van afvallen zelfs ietwat zijn bijgekomen..... maarja, onder het motto "morgen moeten we weer flink fietsen" wordt er dus voldoende voedsel door ons verorberd. Ben maar niet bang dat we te weinig eten. ;-)
Nou, ik ben benieuwd of jullie nog nieuwtjes voor me hebben... Zoja, laat het me weten door een reactie te plaatsen onderin. Of ook als je je gevoel wil uiten na het lezen van dit verslag en het zien van de foto's en filmpjes...
Hoe dan ook, heel veel groetjes vanuit Thessaloniki en tot over een paar dagen, met het vervolg op dit verslag!
Edwin
English summary:
Hello everybody! We have reached Greece already! Our last town in Europe, cause Friday we will take the train to Istanbul. So far we cycled 1634 km. Unbelievable! In this story I will tell you everything about our trip till Albania, which we reached at the 18th of February. Within some days I' ll hope to post another story with all our adventures in the crazy and poor country of Albania, the pursuits of dogs in Macedonia and the most craziest free sleeping place so far in Greece! First of all, our last week in Croatia!
We visited the cities of Sibenic, Split and Dubrovnik with beautiful old towns in the center. While cycling to Dubrovnik Roel broke some spokes which had to be repared. An old man with a huge beard fixed the bike and so we could carry on!
During our stay at all the hotels and apartments we try to be as creative as possible. Roel tries to cook on every balcony, while I wash all the dishes in the shower with the soap of the hotel of course. Sometimes we forget to shut down the heating. So in the middle of the night I woke up, sweeting and all. Though it was warm... We paid for it. ;-)
Beside all the expensive hotels, we also had some sleeping places for free. Near the tourist place of Podgora we camped in the wild for the 3rd time and slept in our tent, just 200 meters away of all the hotels. We were lucky that nobody saw us, except a fisherman. He saw us at the beach, but didn't tell anyone. Furthermore we were lucky to have our first couchsurfing experience. In Podgorica, the capital city of Montenegro we stayed at Marija's. Together with her friend Milosj, she showed us the city and provided us all things we need. It was great that people host you and also very interesting! We got an insight in Montenegrin hospitality and daily life. While cycling to Bosnia Hercegovina we cycled into a traffic jam. Unfortunately we had to wait for half an hour. The police and militairy were cleaning the minefields around the road. During the Yugoslavian war in the 90's many mines were put into the earth. After we visited the touristic village of Neum we crossed the border again to Croatia
Back in Croatia we were celebrating our last night. Our female neighbour Katarina invited us for her birthday party. Together with all her friends we drank and ate all night and went out for the local clubs. We had a great night and because all of this we even decided to stay one more day, to recover of this incredible night. ;-) Especially Roel needed some recovery and relaxing day.
At the 14th of February we reached the Montenegrin border. We cycled over 80 km to reach the beautifull town of Kotor. It is situated at a lake, surrounded by hills. We went for dinner and all of a sudden we discovered the old innercity. It was great to see this, and unexpected, cause we are travelling without The Lonely Planet. After this dinner we knew next day would be a hard one! Our most severe trip over a mountain of 1006 meters in the coldness. We started the morning with a huge breakfast for all the energy we needed. And this worked out: before lunchtime we reached the top and we climbed for over 20 km! Watch our view during lunch:
http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk
Of course, after going up, you are also going down:
http://www.youtube.com/watch?v=Burw2iPwY2o
And a movie of Roel:
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
The last 40 km from Cetinje to Podgorica were straight down. Rolling and rolling and Roel even got a new top speed! 60,7 km/h!!! Waaaaw!
And than we reached our first couchsurfinghost so far, like I told before!
Great, isn't it! So, this was my update for now. If you also have some updates of your life you could send me a response below this story. I hope you enjoyed the pictures and movies. See you soon with my next story!
Kind regards,
Edwin
-
02 Maart 2011 - 08:36
Elaine:
Hallo Eddie,
Wauw wat een verhaal weer en wat een PRACHTIGE foto's! Bij het kijken kreeg ik toch wel even een steek van jaloezie nu ik hier op mijn stage zit, alhoewel dat me ook nog steeds super goed bevalt en ook mooie punten behaal!
Met Piedsa staat het op een laag pitje, we hebben die oude houten tafel verkocht voor 15,00 en een klok voor 5,00 (achja beter iets als niets), en daarnaast hadden we bijna het bankstel verkocht die vrouw was komen kijken en zouden het in die week zaterdag komen ophalen.. je raad het al die mailde af, ze had toch een gevonden die gratis was.
Maar we geven de moed niet op! Van Marieke Wolters krijgen we nog wat nieuwe spullen en hopelijk lopen dan de zaken wat beter...
Na de carnaval nog maar eens serieus gaan overleggen met de boys!
Nou Eddie....... ik kijk weer uit naar je volgende verslag!
xx Elaine -
02 Maart 2011 - 08:47
Joyce:
Hey Edwin,
Wat een verhalen! Volgens mij vermaken jullie je goed onderweg ;-)
Veel plezier in Griekenland en succes de komende maanden nog.
xx Joyce
ps. wat betreft dat afvallen... Je zet ook eerst vet om in spieren en daar word je ook wat zwaarder van ;-) -
02 Maart 2011 - 09:15
Anoek Bijlsma:
he edwin!
Leuk om je verhaal te lezen en wat maken jullie geweldige momenten mee! Ook die foto`s zijn prachtig!
blijf vooral zo genieten!!
Groetjes -
02 Maart 2011 - 09:35
Will:
Hoi Edwin (mis mijn vervanging) wat een heerlijk verslag en mooie plaatjes van deze tocht, hoop dat Roel zijn wond goed en snel geneest.
Ik ben erg jaloers op jullie, hoop dat jullie je zo blijven vermaken...en ik kijk al weer uit naar de volgende belevenissen.. Goede reis en blijf gezond.
groeten Will -
02 Maart 2011 - 16:12
Bonnie:
Hee Fred!
Eindelijk weer eens een verhaal. Heb ik wel gemist!
"Vrouwelijk schoon dat ons knipogend begroette", dat zul je hier in Limburg nooit meer mee maken dus geniet er maar van ;) haha.
Gelukkig gaat het goed met jullie huwelijk en is er nog geen zadelpijn. Waarvoor had Roel het pleistertje aan zijn hoofd, of zijn jullie dat stuk film kwijt?
Maak je binnenkort ook een foto met mannelijk schoon voor mij? In de meivakantie ga ik namelijk weer voor Tui werken in Griekenland, dus.. Ben benieuwd!
xx -
02 Maart 2011 - 17:36
Thibault:
Edwin!
Heb je net nog even via MSN aan de baan gehad, maar nogmaals, prachtig man! En complimenten voor de weerspiegeling-foto's! :)
Steeds weer dat fantastisch uitzicht, zoals boven Kotor. En met dat couch-surfen krijg je ook elke keer weer een goed inzicht uit de eerste hand wat betreft de bevolking en cultuur, erg interessant! :)
En toch een beetje vreemd, dat dat afvallen in India zónder fiets zo makkelijk ging, en nu niet... :p
Blijf genieten kerel,
Thibault -
02 Maart 2011 - 17:47
Menno:
Edwinas!
Goed bezig daar op die fiets.... niks afgevallen en zelfs nog bijgekomen? ai ai, pas maar op dat je geen "papzakje" wordt ;-)!
Nee maar, ik lees (ook in je mails) dat je het geweldig naar je zin hebt en dus kunnen we alleen maar zeggen: LABAI GERAI!
Ga zo door en wij houden contact!
Menno -
02 Maart 2011 - 18:25
John Jeukens:
duidelijk en goed reisverslag.
schitterend foto`s.
nog veel plezier en avontuur mannen.
groeten uit Limburg.
-
02 Maart 2011 - 19:50
Marjon:
Wat een mooi avontuur ben je weer begonnen. Het verschil in cultuur is weer heel duidelijk beschreven en voor mij heel herkenbaar.
Fijn dat het allemaal zo goed gaat.
Veel succes verder. -
02 Maart 2011 - 20:02
Anja Bus:
Wat een indrukwekkend verslag ,alweer!!!!!
Geweldig avontuur en fijn dat de mensen zo gastvrij zijn.
De foto's zijn prachtig ben echt jaloers.
Geniet er maar van en ik wens jullie veel succes met jullie verdere reis.
Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Heel veel groetjes van Anja Bus
-
03 Maart 2011 - 10:59
Bert:
He Freddie,
Dat verhaal over het gaatje in t kupke van Roel komt me bekend voor.. Hing er soms ergens een foto op? hehe..
Veel dank dat er aan mij gedacht is met het maken van de fotos. De fotos van de jonge moeders en het feestje dat me sterk aan een zoepcrew bijeenkomst doet denken (tiara's i.p.v. feestmutsjes en toeters, maar goed) worden zeer gewaardeerd. Voor de rest zijn het ook meesterlijke foto's natuurlijk. Al vraag ik me af hoe die zee zo vol kan blijven, terwijl ie zo scheef afloopt op enkele foto's.
Hier gaat vanaf vandaag de carnaval van start. Ik ga waarschijnlijk een dagje eerder beginnen omdat er morgen pas later begonnen wordt. dit zal resulteren in het doorbreken van een jaarlijks terugkerend ritueel. Wat zoveel betekend als dat er dit jaar dus geen pilsje onder mijn bed en douche genuttigd gaat worden. helaas.. Toch zal ik regematig eentje op je drinken en je dit laten weten via sms. Toch fijn dat je daar nog een mini optocht hebt meegekregen.
Fiets ze! -
03 Maart 2011 - 15:20
Hub En Mieke:
hallo jongens
geweldig, wat een story zeg, onder het lezen aan het glimlachen, ik zie het al voor me, jullie zijn echte avonturiers, geweldig.
aniek begint nu ook langzaam te wennen en te starten met het project.
we hebben haar een pakketje opgestuurd met wat lekkere dingen we zijn benieuwd het zou acht tot vijftien dagen duren voordat ze het aankomt.
Meghan van roger / suzanne is afgelopen week thuis gekomen uit het UMC en weegt alweer 3400 gr. / Zoé moet nog even daar blijven weegt momenteel 2540 gr.en krijgt misschien een vaste drainage geplaatst maar voor de rest gaat het prima.
ja jongens hier is het prachtig carnavalsweer 8 tot 10 graden en de zon schijnt heerlijk.
zorg goed voor elkaar en geniet ervan
de groetjes uit nuth. -
04 Maart 2011 - 09:47
Bryan Cobben:
heey,
super mooi verslag en wat een mooie foto's, zo te horen hebben julle het helemaal naar je zin daar en op naar de 2000km
en zorg goed voor het elastiekje he xD
gr. Bryan
-
04 Maart 2011 - 17:37
Sarah :
Hee Edwin!
Echt te gek dat jullie nu al zover weg zitten en dat allemaal op de fiets! Wild camperen is spannend he! Hebben wij in de zomer ook 2x gedaan...zo spannend!
Als ik je verhalen lees, krijg ik wel weer de kriebels hoor! Geweldig!
Veel plezier en succes nog en ik ben benieuwd naar de volgende verhalen!
Groetjes Sarah (van de India-gangers ;)) -
06 Maart 2011 - 08:50
Stabiso:
Hallo lieve neef!
pfff wat een mooi verhaal is het weer en wat een mooie fotos!!
hier gaat alles zijn gangetje! ik blijf je volgen, doe voorzichtig en geniet!!
Liefs en een dikke negerzoen uit zambia, van je nichtje Aniek -
09 Maart 2011 - 18:56
Sharon Bruggeman:
Edwiiin! :D
Wat hou ik er toch van om jou verhalen te lezen! De filpmjes maken het helemaal geniaal...
Blijf genieten!
Kus van die zeeuw
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
